7/12/10

CUESTIÓN DE FE




Cuestión de fe.
Renovarme cada amanecer.
Para después,
 echarme a perder.

Tengo el poder,
omnipotente,
de ser un ente
para tu mente.

Resucito si me excito.
El ojo que todo lo ve.
Confesiones de un voyeur.
Lo admito.

Tu báscula es un altar,
donde sopesas desnuda.
La omnisciencia es lo que tiene,
sin duda.

Mano de santo,
mirar a oscuras.
Si fueras religión,
te adoraría.
No dudaría en ser cura,
con absoluta devoción.

En el fondo he pecado,
de inocencia,
al pensar que desde el otro lado,
notarias mi presencia.

Soy intangible,
Ilegible.
Pero siempre estoy.

El creador de tu adoración.
En 6 días hice lo que pude
y al séptimo me detuve.
Cansa tanta vejación.

Vivo en comunión
con los mechones de tu pelo.
Eres la aparición
Que tanto anhelo.

Rezo por eso.

Cuestión de fe,
admirarte tras la ventana.
Para después…
¡Hosanna!
Echarme a perder.


Photo y texto by Txema Pinedo.

No hay comentarios:

Flattr

Creative Commons-en baimena
verS.O.S Deskolo-K.2 by Txema Pinedo is licensed under a Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-LanEratorririkGabe 3.0 Unported License.