19/8/10

CAMINO ROTO


Bajo un sol fundido
Descalzo y sin motivos.
Camino roto,Sobre un roto camino.
Mi mirada se ha gastado.
Mis dedos atrofiados.
empujan los recuerdos
Que llevo en este carro.
A mis espaldas el viento.
Sopla a destiempo,
Enojado.
Si sonrío son espasmos
Si te encuentro, 
un espejismo.
Al borde del abismo
todo parece mas amable.
Nada es lo mismo, 
inigualable.
La indiferencia 
ha matado a la paciencia.
Soy testigo.
Todo me da igual.
Y lo demás, 
No va conmigo.
Barba de unos cuantos años.
Pelo escaso de peinarlo.
Tengo look de interesante,
o al menos, 
quiero  pensarlo.
Voy huyendo del pasado
Empujando mis recuerdos.
Si los dejase de lado,
no sabría, de que  voy huyendo.
El pez que se muerde la cola,
es mi Dios particular.
Cuando llueve se moja
Porque vive bajo el mar.
Si no puedo delirar,
Que me queda en esta vida.
Vivo en pleno fin del mundo,
con vistas a la salida;
solo debo caminar.
Una foto de quien fuí,
me mira con desprecio.
Llevamos años enfadados.
Últimamente le hablo,
pero jamás me ha contestado.
No tengo nada que perder,
Es mas, cojo todo lo que encuentro.
No tengo reloj, ni tiempo.
No hay mas que aburrimiento.
Encerrado en esta habitación.
No camino, estoy sentado
No deliro, estoy acostumbrado.
Sigo sin verte, sin tenerte, 
Solo yo sigo con vida, 
Si se le puede llamar así,
Al tiempo que paso encerrado.
Preso del pasado,
Me da por escribir,
A veces se me agota la paciencia
Y me resigno
a morir
En esta residencia.


By  Txema Pinedo

1 comentario:

Saieda dijo...

Te leemos para olvidarnos de la realidad hermética en la que vivimos. Sigue escribiendo así para quienes te leemos sepamos q hay experiencias más allá de las cosas simples.

Flattr

Creative Commons-en baimena
verS.O.S Deskolo-K.2 by Txema Pinedo is licensed under a Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-LanEratorririkGabe 3.0 Unported License.