11/4/12

CON RECELO






Si respiro es por defecto.
El tiempo que viene ya se ha ido.
Mis heridas con abrefácil.
Mis ideas sin talento.
Si te digo que aun te quiero,
te maldigo y no te miento.

Pido en el andén del metro
un recuerdo contigo.
Aunque sea a plazos.
Quiero recordar
cuando aprendí a delirar
en tu regazo.
Un olor amargo.
Un motivo, un algo.

Sigue el desayuno sobre la mesa.
Todas las mañanas lo miro mientras ayuno.
Sentimiento solo hay uno
y no entiende de promesas.

Siempre cocino para dos.
Cuando viajo en tren marco dos veces.
Pido dos cafés con leche.
Siempre uno para vos.

Toco el chelo con recelo.
Suena a un animal rogando.
Un delirio agonizando.
No me pidas tanto, hago lo que puedo.

Del sexo ni comentemos.
Con mentarte ya me voy.
No soy todo lo que parezco
pero padezco lo que soy.

Al menos nos tenemos.
Tú me echaste de tu vida
y yo aún  te hecho de menos.

Cuando veo parejas paseando
Pienso que son una aventura.
Que su media naranja esta en casa
y así calmo mi locura.

Coleccionista de torpezas.
Edición muy limitada.
Tanto que a veces llego con retraso.
Si lo que rezo no sirve para nada.
Probaré a maldecir mi porvenir.
Quizá alguien me haga caso.
Y  por llevarme la contraria
Me acerque un poco más a ti.

Aprovecharía el reencuentro
para tocar el chelo con recelo.
El resto ya nada tiene que ver conmigo.
Si respiro es por defecto.
El tiempo que viene, por supuesto
ya se ha ido.




1 comentario:

inma ortiz dijo...

me ha encantado, somos muchos los que respiramos por defecto. un beso.

Flattr

Creative Commons-en baimena
verS.O.S Deskolo-K.2 by Txema Pinedo is licensed under a Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-LanEratorririkGabe 3.0 Unported License.